Artystyczne kubki porcelanowe ze spodkiem to nowa propozycja marki Goebel. Zarówno na kubkach, jak i na spodkach, podziwiać można znane dzieła wspaniałych artystów, takich jak Amedeo Modigliani, Paul Gauguin, czy też Paul Cézanne. Kolekcję artystycznych kubków porcelanowych z pokaźnych wymiarów spodkami uzupełnia seria filiżanek do espresso. Aby móc w pełni docenić niezwykłość kolekcji warto zapoznać się nieco z życiorysami i twórczością malarzy, których dzieła zdobią porcelanę Goebel.
Amedeo Modigliani
Amedeo Modigliani (1884 – 1920) włoski malarz i rzeźbiarz o żydowskich korzeniach słynący głównie z portretów kobiet o łabędzich szyjach, delikatnych, wydłużonych twarzach z małymi ustami i oczami bez źrenic. Malarz wypracował własny styl pełen elegancji i subtelności. Charakteryzują go linearne formy, delikatna ciemna kreska wokół wydłużonych sylwetek postaci przedstawianych na spokojnym, barwnym tle. Jego dzieła emanują harmonią i spokojem, choć styl życia jaki prowadził zupełnie odbiegał od takich klimatów. Modigliani, pomimo swoich problemów zdrowotnych, brał udział w rozpustnym życiu artystów na Montmartre. Był także autorem wielu kontrowersyjnych dla ówczesnego społeczeństwa aktów. Do wielu z nich pozowała artyście Jeanne Hébuterne, muza i miłość Modiglianiego, a także matka jego córki.
Za życia jego sztuka nie zyskała uznania krytyków. Postać Modiglianiego otacza legenda niedocenianego, schorowanego artysty, który żyje w biedzie, a mimo to prowadzi życie namiętnego kochanka, korzystającego z uroków życia. Zmarł w Paryżu w wieku 36 lat na gruźlicę.
Na porcelanę Goebel naniesiono obraz Modiglianiego pt.: „Kobieta w kapeluszu”. Możemy go podziwiać na kubkach oraz na filiżankach.
Paul Gauguin
Paul Gauguin (1848 – 1903), francuski malarz, którego rodzina należała do paryskiej elity intelektualnej. Pasjonowały go podróże i malarstwo. Gauguin z powodzeniem pracował w biurze maklera giełdowego, natomiast sztuką interesował się jako amator. Odwiedzał galerie i muzea, a dopiero z czasem zaczął uczyć się malarstwa. Krach ekonomiczny i utrata pracy przyspieszyły jego decyzję o poświęceniu się wyłącznie malarstwu.
Charakterystyczne dla twórczości Gauguin jest rozgraniczanie barwnych plam kreską, co powoduje, że jego dzieła przypominają nieco witraże. Jego prace są wyznacznikiem syntetycznego stylu sztuki nowoczesnej i stanowią wyraźny sprzeciw wobec techniki impresjonistycznej. Gauguin zerwał też z zasadami światłocienia i perspektywy, oraz wyeliminował przejścia kolorów i odcieni. Dla niego dzieło sztuki jest raczej symbolem, wyrazem idei niż wiernym odwzorowaniem rzeczywistości. Obrazy Gauguin posiadały wiele uproszczonych technik stosowanych przez artystów naiwnych, co było przejawem aprobaty dla prymitywizmu. Gauguin przez stworzenie własnego stylu malarskiego pragnął przywrócić sztuce szczerość, prostotę, spontaniczność, jaką miała ona u swoich początków, a którą można było jeszcze odnaleźć poza Europą, w kontakcie z nieskażoną naturą i pierwotnymi cywilizacjami. Porzucił więc swoje mieszczańskie życie, rodzinę i wyruszył w podróż do Polinezji i na Tahiti.
Pomimo początkowego zainteresowania krytyków dziełami Gauguin, jego styl był dla nich zbyt egzotyczny. Nie przypadł on do gustu także szerszej publiczności, a więc potencjalnym nabywcom jego dzieł. Ponadto, ekscentryczny sposób bycia artysty zrażał do niego kolekcjonerów. Pomimo tego, że Gauguin nie odniósł znaczących sukcesów, pozostawił po sobie imponującą spuściznę, na którą składają się obrazy, rysunki, grafiki oraz dzieła wykonane w ceramice. Sztuka Gauguin stała się popularna dopiero po jego śmierci. Jego obrazy wibrują, a żywe nasycone kolory, którymi się posługiwał, zapowiadają najwybitniejsze dzieła ekspresjonistycznego malarstwa XX w.
Na porcelanę Goebel naniesiono 2 obrazy Gaugin pt.: „Kobieta z mango” i „Kiedy wyjdziesz za mąż?”. Możemy je podziwiać na kubkach oraz na filiżankach.
Paul Cezanne
Paul Cézanne (1839 – 1906), francuski malarz postimpresjonistyczny, jest obecnie uważany za jednego z najważniejszych artystów w historii malarstwa. Jego twórczość można określić jako połączenie impresjonizmu z kubizmem. Cézanne, podobnie jak impresjoniści, często pracował w plenerze. Malując z natury nakładał na płótno warstwy gęstej farby posługując się czystymi, niezmieszanymi barwami. Jednocześnie jako postimpresjonista Cézanne używał koloru nie dla niego samego, ale raczej jako linii, narzędzia do konstruowania form i przestrzeni. Posługiwał się techniką malowania polegającą na stosowaniu plam o jednolitej barwie otoczonych konturem. Z upodobaniem malował pejzaże, portrety i martwe natury – głównie owoce, stoły i krzesła. W obrazach Cezanne kształt przedmiotów przypomina formy geometryczne, gdyż, jak uważał artysta, w przyrodzie występują tylko trzy kształty, z których składa się cały świat – kula, stożek i walec.
Pochodził z majętnej rodziny, co pozwoliło mu podjął studia prawnicze, z których jednak szybko zrezygnował na rzecz malarstwa. Jako młody człowiek, opuścił swój dom w Prowansji, na południu Francji i dołączył do artystycznej awangardy w Paryżu. Zapisał się do Académie Soiusse, równocześnie z zapałem studiując dzieła wielkich mistrzów zgromadzone w Luwrze. Ostatecznie on także odniósł sukces. Początkowo przebywał w kręgu młodych malarzy skupionych wokół Maneta i zaprzyjaźnił się z pisarzem Emilem Zola. Wystawił też swoje prace na pierwszej wystawie Impresjonistów w atelier fotograficznym Nadara w 1874 roku. Jednak Cézanne nie do końca odnajdywał się w Paryżu. Podczas gdy większość malarzy, z którymi obcował, koncentrowała się na zagadnieniach światła i koloru, on skupiał się na formie. Czując się wyobcowany w Paryżu, postanowił powrócić do swego rodzinnego miasteczka gdzie przebywał przez większą część życia. Paul Cézanne jest często uważany za jednego z najbardziej wpływowych malarzy końca XIX wieku. Jego twórczością zachwycali się Henri Matisse (nazwał nawet Cézanne’a „ojcem wszystkich malarzy”) oraz Pablo Picasso.
Na porcelanę Goebel naniesiono 2 obrazy Cezanne pt.: „Martwa natura I” i „Martwa natura II”. Możemy je podziwiać na kubkach oraz na filiżankach.
